Μια κούκλα πάνινη
έχω παρέα μου
μες στη σοφίτα
- μια κούκλα που μιλάει.
- Μ' αγαπάς;
Την αγαπώ πολύ.
Πολύ μου μοιάζει.
Είναι λεπτή, μελαχρινή
γεμάτη χάρη.
Έχει ένα σώμα όμορφο
ζεστό
χωρίς καρδιά.
Ποτέ δεν κλαίει,
Πάντα ένα γέλιο
Ζωγραφιστό
έχει στα χείλη.
Η ευτυχία στην αγκαλιά μου.
- Θα με παντρευτείς;
Ω, ναι
μ' όλη τη δύναμη της καρδιάς μου
το θέλω.
Δεν θέλω να 'μαστε ερασταί
απλώς και μόνο.
Θα τη γνωρίσω
στους γέρους
θα παντρευτούμε
θα κάνουμε παιδιά
- όμορφα παιδιά χωρίς καρδιά,
που δε θα κλαίνε
μα πάντα να 'χουνε ένα γέλιο ζωγραφιστό στα χείλη,
μπας κι εύρουν κάποια μέρα τελειωμό
τα βάσανα κι οι καημοί του κόσμου.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΠΑΚΟΣ
28 Αυγ 2009
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)